Zes maanden Zwitserland voorbij

Hallo allemaal,

Dit is dan de laatste blog van dit prachtige avontuur in Zwitserland. De laatste twee weken in Zwitserland heb ik met name gewerkt en afscheid genomen van vrienden en collega’s. De laatste zondag daar heb ik dan nog voor de laatste keer een grote wandeling gepland waar ik al weken op aan het wachten was, maar vanwege het weer iedere keer niet mogelijk was. Dit was een bergwandeling van zo’n vijf uur langs vijf bergmeren. Het was die dag prachtig weer en had dus eindelijk de mogelijkheid om deze te gaan lopen. In het dal was het zo’n 26 graden dus zonder jas zou moeten kunnen. Eenmaal boven aangekomen was het nog maar 4 graden en bleek daar een enorme mistbank te hangen die er voorlopig ook zou blijven. Ten opzichte van de andere mensen was ik dus erg zomers gekleed en het eerste meer heb ik vanwege de mist dus niet kunnen zien, maar gelukkig was het bij de overige meren een beetje opgeklaard en heb ik kunnen genieten van de prachtige uitzichten. Na de wandeling besloot ik nog even door te rijden naar Flumserberg om daar nog met de rodelbaan naar beneden te gaan. Eenmaal thuis heb ik geheel uitgeput maar een avondje genomen om bij te komen en weer fris te worden voor de week werken.

Over bijkomen gesproken… maandag na mijn werkdag was ik dat al vergeten en had ik besloten om nog te gaan downhill biken op Flumserberg aangezien ik dat nog niet had gedaan (en uiteraard moet ik alles een keer uitproberen). Dus ik op een leenfiets met leen klikschoenen in de gondel naar boven om vervolgens vanaf 2300 hoogtemeters terug te fietsen over een mountainbike pad naar nog 400 hoogtemeters. Met de keus uit verschillende moeilijkheidscategorieën heb ik voor de verandering een keer de eenvoudigste genomen die ‘niet steil zou zijn’. Na de eerste vijf minuten had ik al voldoende angst opgebouwd en ik hoor mezelf nog zeggen: ‘Ik heb het gevoel ieder moment over mijn stuur heen te vallen omdat het zo steil is.’. Nou…. nog geen drie minuten later lag ik inderdaad over mijn stuur heen zonder genade op de harde ondergrond. Alles blauw en open wonden en vol schrik, maar gelukkig niks gebroken. Na een tijdje moed te hebben verzameld kwam de pistecontrole langs die de laatste mensen nog oprapen. Ik ben gestopt met de route en via de asfalt weg naar huis gefietst, maar dat was uiteraard nog ruim een uur fietsen (eigenwijs dat ik ben). Dat heb ik dus ook een keer uitgeprobeerd, maar dat was voorlopig gelijk de laatste keer.

Ondanks alles kon ik het dan ook weer niet laten om woensdagochtend te gaan wandelen op Flumserberg voor de laatste keer. En ’s avonds ben ik met Valérie voor de laatste keer wat gaan ondernemen. En zoals vrijwel alle keren hadden we weer ontzettend veel geluk met het weer. We waren een bergwandeling gaan doen naar Tschingla. Toen we bij de hut aankwamen om wat te eten en daarmee ook het verst van de auto weg waren, begon het enorm te stormen en onweren. Na alle opties te hebben afgewogen (inclusief daar blijven overnachten) hebben we toch besloten om in de regen en storm terug naar de auto te joggen in de hoop dat we zo toch binnen een uur daar weer waren. Uiteraard totaal verregend, maar wel een hoop lol die avond. Ondanks het weer, toch een leuke afsluiting.

De vrijdag heb ik dan echt mijn laatste werkdag gehad en als kers op de taart ben ik dan vrijdagavond nog naar de musical Saturday Night Fever geweest in Walenstadt met achter het decor de Walensee. Het begon tijdens de musical te stormen, maar gelukkig bleef het droog en was het een mooie musical om te zien. En van tevoren kende ik de cast al, dus daarna hebben we gezamenlijk nog wat gedronken. Dit was dan ook de officiële afsluiting. Zaterdag was dan alleen nog inpakken (paste maar net in de auto) en zondagochtend vroeg vertrekken. De reis is zonder grote vertraging goed verlopen en in die uren heb ik mooi terug kunnen denken aan een fantastische zes maanden in Zwitserland.

Zondagavond ben ik met open armen thuis weer ontvangen en het was dan nog de laatste avond kermis in Uden dus daarom was ik ook vroeg vertrokken. Maar ik had onwijs slecht weer meegenomen uit Zwitserland en daarmee was na een kwartier de kermis ook alweer gezien voor dit jaar (volgend jaar beter). Dinsdag was ik dan gelijk jarig en heb ik dat gevierd met mijn gezin. Gisteravond had ik het feest voor vrienden en familie waarbij ik gelijk met mijn verjaardag mijn terugkomst heb gevierd, dat ik geslaagd ben dat ik een baan heb. Een mooie afsluiter en daarmee begin ik weer aan een nieuwe fase. Dankjewel voor de support iedereen!!